Capitulo Dos~Sentimientos Lección

 

 

Z dedykacją dla Nina Pasquarelli

To wszystko dla ciebie perełko

Promienie słońca wpadały przez oliwkowe żaluzje w pokoju blondynki. Jej powieki powoli zaczęły się otwierać i już po chwili można było zobaczyć jej przepiękne, głębokie brązowe oczy w których mógłby zatonąć niejeden chłopak. Podniosła się z łóżka i przeciągnęła delikatnie. Wstała i podążyła w stronę łazienki po drodze łapiąc ubranie wyszykowane na dziś. Tam oporządziła się i ubrała. Podeszła do lodówki i wyjęła z niej mleko. Zabrała się za przygotowanie musli. Kiedy skończyła usiadła przy białym stole wykonanym z sosnowego drewna i zjadła ze smakiem. Złapała jeszcze w rękę jabłko i pognała w stronę drzwi. Postawiła na Rock'owy styl. Do srebrnej sukienki dobrała czarną skórę i szpilki. Kiedy była już gotowa wyszła z mieszkania.

~`Prędzej czy później i tak by się w niej zakochał. A to wszystko przez oczy.
One jedynie nie zmieniają się nigdy.~
 

Na przedsionku stał on. Na jej widok zaniemówił. Nigdy się tak nie ubierała, a teraz wyglądała jak księżniczka. Jego księżniczka. Dziewczyna podeszła do bruneta i pocałowała go w policzek.
-Przyszedłem Cię odprowadzić do Studio-powiedział z troską w oczach. -Nie chciałem by coś ci się stało-blondynka spojrzała w jego czekoladowe oczy. Były przepełnione miłością. Miłością do miodowowłosej dziewczyny o pięknych głębokich oczach.
-Dziękuje. Nikt nigdy się o mnie nie troszczył. Ja nie umiem kochać. -powiedziała, a z jej oczu poleciała jedna samotna łza. Odwróciła wzrok, a Federico objął ją ramieniem i razem poszli do studia

~Jest jak dzielny rycerz na białym koniu. Przy nim ona nigdy nie dozna cierpienia i bólu~

 

 

Z uśmiechami na ustach wkroczyli do szkoły. Wszyscy patrzyli się na nich zszokowani. Na Ludmiłę zazdrosne spojrzenia dziewczyn, a na Federico zazdrosne spojrzenia chłopaków. Nie zwracając na to uwagi para weszła do auli i usiadła na krzesłach w pierwszym rzędzie. Nauczyciel dziwnie się na nich spojrzał po czym poprosił ich na scenę w celu zaśpiewania piosenki na ocenę. Federico wziął dziewczynę za rękę i razem podążyli w stronę mikrofonów. Chłopak usiadł na krześle na przeciwko dziewczyny i zaczął grać na gitarze melodie Ti Credo. Dziewczyna śpiewała piosenkę niczym anioł, a słowa wydobywane z jej duszy kipiały miłością. Kiedy skończyli zeszli ze sceny i wyszli z sali trzymając się za ręce. Poszli do parku. Usiedli na ławce. Zrobiło się zimno, zaczęło padać. Chłopak zdjął swoją marynarkę i założył dziewczynie na ramiona

-Nauczyłaś się już czuć. Teraz pozostaje tylko kochanie-powiedział po czym wstał z ławki i poszedł alejką w stronę swojego domu

 

~Co nam może pomóc, kiedy problemy nas przytłaczają?
Wiara, nadzieja i miłość.~

 

Siedziała skulona na miękkiej sofie popijając ciepłą herbatkę z miodem. Co jakiś czas sięgała po chusteczkę i dmuchała nos. Gdyby nie ciepła marynarka bruneta, to pewnie miałaby grypę. Usłyszała pukanie do drzwi. Szepnęła ciche proszę. Do środka wszedł on. Od razu podbiegł do blondynki zatroskany i ujął jej kruchą gorącą dłoń.

-Co się stało Lusiu-zapytał po czym pocałował ją w czoło i poszedł do komody po termometr. Zmierzył blondynce temperaturę po czym przytulił dziewczynę.

-Zostaniesz ze mną? Boje się sama być w tym domu-powiedziała i mocniej wtuliła się w tors Federico. Chłopak przytaknął, zgasił lampkę i ułożył się obok dygoczącej dziewczyny. Pod wpływem jego dotyku natychmiast przestała się trząść. Chłopak wyszeptał jej jeszcze do ucha

-Nauczę Cię kochać. Zobaczysz-po tych słowach para odpłynęła do krainy Morfeusza.